مربوط به : بیانات در پادگان دوکوهه
تاریخ : 1381/01/09
نوع(ها) : قرآن
کلیدواژه(ها) : حضرت امام حسین(علیه السلام), عزت
عنوان فیش :[با کلیک روی عنوان زیر، عنوان جدیدی پیشنهاد دهید]
متن فیش :
مظهر
جوانِ فداکار در کربلا کیست؟ على‌اکبر، فرزند امام حسین علیه‌السّلام؛
جوانى که در بین جوانان بنى‌هاشم برجسته و نمونه بود؛ جوانى که زیباییهاى
ظاهرى و باطنى را باهم داشت؛ جوانى که معرفتِ به حقّ امامت و ولایت
حسین‌بن‌على علیه‌السّلام را با شجاعت و فداکارى و آمادگى براى مقابله با
شقاوت دشمن همراه داشت و نیرو و نشاط و جوانى خود را براى هدف و آرمان
والاى خود صرف کرد. این خیلى ارزش دارد. این جوان فوق‌العاده و برجسته به
میدانِ دشمن رفت و در مقابل چشم پدر و چشمان زنانى که نگران حال او بودند،
جسد به خون آغشته‌اش به خیمه‌ها برگشت. این چنین مصیبت و عزایى چیز کوچکى
نیست؛ اما همین حرکت او به سمت میدان و آماده شدن براى مبارزه، براى یک
مسلمان، تجسم عزّت، بزرگوارى، افتخار و مباهات است. این است که خداوند
مى‌فرماید: «و للَّه العزّة و لرسوله و للمؤمنین»(1).
حسین‌بن‌على علیه‌السّلام نیز به نوبه‌ى خود با فرستادن این جوان به میدان
جنگ، عزّت معنوى را نشان داد؛ یعنى پرچم سربلندى و حاکمیت اسلام را که
روشن‌کننده‌ى مرز بین امامتِ اسلامى و سلطنتِ طاغوتى است محکم نگه مى‌دارد،
ولو به قیمت جان جوان عزیزش باشد.
1) سوره مبارکه المنافقون آیه 8
یَقولونَ
لَئِن رَجَعنا إِلَى المَدینَةِ لَیُخرِجَنَّ الأَعَزُّ مِنهَا الأَذَلَّ ۚ
وَلِلَّهِ العِزَّةُ وَلِرَسولِهِ وَلِلمُؤمِنینَ وَلٰکِنَّ المُنافِقینَ
لا یَعلَمونَ ﴿۸﴾
آنها می‌گویند:
«اگر به مدینه بازگردیم، عزیزان ذلیلان را بیرون می‌کنند!» در حالی که عزت
مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است؛ ولی منافقان نمی‌دانند!