مربوط به : بیانات در دیدار روحانیان و مبلغان در آستانه‌ى ماه محرم
تاریخ : 1384/11/05
نوع(ها) : قرآن
کلیدواژه(ها) : حضرت امام حسین(علیه السلام), عزت
عنوان فیش :[با کلیک روی عنوان زیر، عنوان جدیدی پیشنهاد دهید]
متن فیش :
[سه
عنصر در حرکت حضرت ابى‌عبداللَّه (علیه‌السّلام) وجود دارد: عنصر منطق و
عقل، عنصر حماسه و عزت، و عنصر عاطفه.] عنصر دوم، حماسه است؛ یعنى این
مجاهدتى که باید انجام بگیرد، باید با عزت اسلامى انجام بگیرد؛ چون «العزّة
للَّه و لرسوله و للمؤمنین»(1).
مسلمان در راهِ همین حرکت و این مجاهدت هم، بایستى از عزت خود و اسلام
حفاظت کند. در اوج مظلومیت، چهره را که نگاه مى‌کنى، یک چهره‌ى حماسى و
عزتمند است. اگر به مبارزات سیاسى، نظامىِ گوناگونِ تاریخ معاصر خودمان
نگاه کنید، حتى آنهایى که تفنگ گرفته‌اند و به جنگ رویاروى جسمى اقدام
کرده‌اند، مى‌بینید که گاهى اوقات خودشان را ذلیل کردند! اما در منطق
عاشورا، این مسأله وجود ندارد؛ همان جایى هم که حسین‌بن‌على (علیه‌السّلام)
یک شب را مهلت مى‌گیرد، عزتمندانه مهلت مى‌گیرد؛ همان جایى هم که مى‌گوید:
«هل من ناصرٍ» - استنصار مى‌کند - از موضع عزت و اقتدار است؛ آن جایى که
در بین راه مدینه تا کوفه با آدم‌هاى گوناگون برخورد مى‌کند و با آنها حرف
مى‌زند و از بعضى از آنها یارى مى‌گیرد، از موضع ضعف و ناتوانى نیست؛ این
هم یک عنصر برجسته‌ى دیگر است. این عنصر در همه‌ى مجاهداتى که رهروان
عاشورایى در برنامه‌ى خود مى‌گنجانند، باید دیده شود. همه‌ى اقدام‌هاى
مجاهدت‌آمیز - چه سیاسى، چه تبلیغى، چه آن‌جایى که جاى فداکارى جانى است -
باید از موضع عزت باشد. در روز عاشورا در مدرسه‌ى فیضیه، چهره‌ى امام را
نگاه کنید: یک روحانى‌اى که نه سرباز مسلح دارد و نه یک فشنگ در همه‌ى
موجودى خود دارد، آن‌چنان با عزت حرف مى‌زند که سنگینى عزت او، زانوى دشمن
را خم مى‌کند؛ این موضع عزت است. امام در همه‌ى احوال همین‌طور بود؛ تنها،
بى‌کس، بدون عِدّه و عُدّه، اما عزیز؛ این چهره‌ى امام بزرگوار ما بود. خدا
را شکر کنیم که ما در زمانى قرار گرفتیم که یک نمونه‌ى عینى از آنچه را که
بارها و سال‌ها گفته‌ایم و خوانده‌ایم و شنیده‌ایم، جلوى چشم ما قرار داد و
به چشم خودمان او را دیدیم؛ و او، امام بزرگوار ما بود.
1) سوره مبارکه المنافقون آیه 8
یَقولونَ
لَئِن رَجَعنا إِلَى المَدینَةِ لَیُخرِجَنَّ الأَعَزُّ مِنهَا الأَذَلَّ ۚ
وَلِلَّهِ العِزَّةُ وَلِرَسولِهِ وَلِلمُؤمِنینَ وَلٰکِنَّ المُنافِقینَ
لا یَعلَمونَ ﴿۸﴾
آنها می‌گویند:
«اگر به مدینه بازگردیم، عزیزان ذلیلان را بیرون می‌کنند!» در حالی که عزت
مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است؛ ولی منافقان نمی‌دانند!